*~*~*~*~*~*~*~*

کره ای گفت به بابای خرش
پدر از همه جا بی خـــــبرش

وقت آن است برای پسرت
این الاغ نرّه ی کره خـــــرت

ماده ای خوشگل و زیبا گیری
تو که هر روز به صحرا میری

وقت آن است که زن دار شـوم
وگرنه از بی زنی بیمار شوم

پدرش گفت که ای کره خَرَم
ای عزیز دل بابا ، پســـــــرم

تو که در چنته نداری آهی
نه طویله ، نه جُلی نه کاهی

تو که جز خوردن مال پدرت
پدر نرهّ خر دربــــــــــــــدرت

هیچ کار دگری نیست تورا
یک جو از عقل به سر نیست تورا

به چه جرأت تو زمن زن طلبی
باورم نیست که اینقدر جَلبَی

باید اول تو بگیری کاری
بهر مردم ببـــــــــــری تو باری

بعد از آن یک دو تا پالان بخری
بهر آن کُرّه خوشگــــــــل ببری

یک طویله بکنی رهن و اجار
تا که راضی شــود از تو آن یار

بعد باید بخری رخت عروس
بهر آن ماده خر خوب و ملوس

جُلی از جنس کتان اعلا
روی جُل نقش و نگاری زیبـــــــا

بعد باید بکنی گلکاری
بهر ماشین عروس ، یک گــــــاری

وقتی اینها بشود آماده
بعد از این زندگیّت آغــــــــــــــازه

می بری ماده خرت را حجله
با تأنی نَکه با این عجلــــــــــــــــه

بشنو این پند زبابای خرت
پدر با ادب و با هنــــــــــــــــــــرت

تا که اسباب مهیا نشود
موسم عقد تو بر پا نشــــــــــــــود

پس از امروز برو بر سرِ کار
تا نهند آدمیان پشتـــــــــــــــت بار

*~*~*~*~*~*~*~*

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

خري آمد به سوي مادر خويش
بگفت مادر چرا رنجم دهي بيش

برو امشب برايم خواستگاري
اگر تو بچه ات را دوست داري

خر مادر بگفتا:اي پسر جان
تورا من دوست دارم بهتر از جان

ز بين اين همه خرهای خوشگل
يكي را كن نشان، چون نيست مشکل

خرك از شادماني جفتكي زد
كمي عرعر نمود و پشتكي زد

بگفت:مادر به قربان نگاهت
به قربان دوچشمان سياهت

خر همسايه راعاشق شدم من
به زيبايي نباشد مثل او زن

بگفت مادر:برو پالان به تن كن
برو اكنون بزرگان را خبر كن

به آداب و رسومات زمانه
شدند داخل به رسم عاقلانه

دوتا پالان خريدند پاي عقدش
يه افسار طلا با پول نقدش

خريداري نمودند يك طويله
همانطوري كه رسم است درقبيله

خر دانا كلام خود گشاييد
وصال عقد ايشان را نماييد

دوشيزه خر خانم آيا رضائي ؟
به عقد اين خر خوشتيپ در آيي؟

يكي از حاضرين گفتا به خنده
عروس خانم به گل چيدن برفته

براي بار سوم خر بپرسيد
كه خر خانم سرش يكباره جنبيد

خران عرعر كنان شادي نمودند
به يونجه كام خود شيرين نمودند


به امید خوشی و شادمانی
برای این دو خر در زندگانی...


♥♥.♥♥♥.♥♥♥

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

خري آمد به سوي مادر خويش
که ای مادر چرا رنجم دهي بيش

برو امشب برايم خواستگاري
اگر تو کره ات را دوست داري

خر مادر بگفتا : اي کره خر جان
تورا من دوست دارم بهتر از جان

اگر عاشق شوی حرفی ندارم 
برایت هر خری خواهی بگیرم

برو پیش همه خرهاي خوشگل
يكي را كن نشان چون نيست مشگل

خرك از شادماني جفتكي زد
كمي عرعر نمودو پشتكي زد

بگفت : مادر به قربان نگاهت
به قربان دوچشمان سياهت

خر همسايه راعاشق شدم من
به زيبايي نباشد مثل او خر

سپس مادر بگفت: پالان به تن كن
برو اكنون بزرگان را خبر كن

همه خر ها برفتند در طویله
همان گونه که رسم است در قبیله

خران از شورشان عرعر نمودند
 زکاه و یونجه کام شیرین نمودند

خر محضر كلام خود گشاييد
 وصال عقد ايشان را نماييد

توای دوشیزه خر خانم کجایی
 به عقد اين خر خوشگل در آيي

میان جمعیت یک خر ندا داد
 عروس رفته بچینه یونجه از باغ

چنان شور و هیاهویی به پا ش
خر داماد دو لنگش در هوا شد

@~@~@~@~@~@

مليحه عکس مریم هم کلاسیاش٬ را آورده بود تا به داداش محمدم نشان بدهد

چند وقتی میشد که مریم را برای او در نظر گرفته بودند

البته همه میدانستم محمد قبلا مریم را دیده ؛ اما خودش برای اینکه نشان دهد چقدر آدم چشم پاکی است طوری وانمود میکرد که انگار تا به حال او را ندیده یا لااقل راجع به قيافه الانش چيزی نمیداند

برای همين٬ مليحه مامور شده بود عکس مریم را بياورد

محمد هنوز به خانه نيامده بود و مليحه ٬ که طاقت نداشت٬ عکس را به مامان ، بیبی و حتی به من نشان داد

خودش هم توی عکس کنار مریم ایستاده بود

بیبی گفت

این همه مَيرم َميرم ِمگی٬ همينه؟

بله مگه بده؟ دختر آقا براته. ِمشه نوه مرحوم حاج صفر علی

نوه همون صفر پالون دوز خودمان دیگه؛ ها؟ این که خيلی شلختهیه. نگا کتاباشِ چطوری گرفته

مليحه که عصبانی شده بود گفت

بی بی اونی که کتاب دستشه منم٬ نه مریم

دیگه بابابزرگشم این طوری صدا نکن ناراحت ِمشن

مامان هم در تکميل حرف مليحه ٬ ادامه داد

پالان دوزی که عيب نيست تازه خود آقا برات ٬ از وقتی که آمده شهر ٬ توی خياطی شاگردی مکنه و لباس و شلوار داماد مدوزه

بی بی گفت

کبری جان ٬ پس زیاد با پالان دوزی فرقی نمی کنه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

در بخش دیگری از این رمان با عنوان « قدم نو رسيده » می خوانيم

 

نمی دانم زینب خانم قصد تحقير مليحه را داشت یا نه

وقتی درباره شباهت بچه با او گفت
مليحه جان واقعا راست ک مگن بچه به عمه مره.ببين ...دماغش عين دماغ خودته ها

مليحه چيزی نگفت .بی بی سوال مورد علاقه اش را پرسيد

ميرم جان ٬اسمش را چی مخواین بذارین؟

مطمئنا بی بی قصد داشت با جملات بعدی نظر خودش را درباره اسم دیگران تحميل کند

اما با گریه بچه مریم فرصت نکرد به بی بی پاسخ بدهد . فکر می کنم می خواست به او شير بدهد؛چون در اتاق را بستند

آقا برات لباسهایی را که خودش برای بچه دوخته بود به بقيه نشان داد . و می گفت٬ به عشق بچه مریم چند روز برای دوختن آنها وقت گذاشته است

برای اولين بار آقاجان از کار آقا برات ابراز رضایت کرد ، وقتی آقا برات با چای برگشت و از من پرسيد

خب محسن جان چه احساسی داری ؟

خوشحالم... همهش ميترسيدم بچه دختر بشه و من دایی بشم
ولی شانس آوردم که پسر شد و عمو شدم

همه خندیدند ، وقتی دیدم توانستهام بقيه را بخندانم٬ سعی کردم نطقم را ادامه دهم

ولی اگه الان خود داداش محمدم اینجا بود٬ بيشتر خوشحال بودم

از این جمله هم همه استقبال کردند . حتی٬ به رغم اینکه فکر می کردم فضا را احساسی میکند ٬ کلمه «بيشتر» لبخند بر لبها آورد

ماشاء الله چه بچه فهميدهای شده

ها٬ الان دیگه بزرگ شده .... گذشت آن زمانی که هيچی نمیفهميد

تعریف و تمجيدها همچنان ادامه داشت

من هم که مثل خر داشتم کيف میکردم و بلبل شده بودم سعی کردم ميخ آخر را بکوبم

اصلا احساس مکنم روح داداش محمد اینجایه و داره ما رو میبينه

برخلاف جملات قبلی٬ این جمله علاوه بر اینکه موجب ترکيدن بغض همه شد٬ عتاب آقاجان را هم در پی داشت

بچه اخمق... زبانت گاز بگير ! هنوز که هيچی معلوم نيست که.... من مدانم که محمد هنوز زندیه و شهيد نشده

با این حرف من حتی صدای گریه بچه هم در امد . مامان با عصبانيت گفت

ببين طفلکی ر به گریه انداختی

 

اون که الان هيچی نمفهمه که

 

از تو که بيشتر مفهمه که

وقتی به خانه خودمان برگشتيم ٬ مليحه و مامان و بی بی انگار با من قهرکرده بودند

آقا جان هم تحویلم نمی گرفت

 

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

رمان آبنبات هلدار

مهرداد صادقی